Bijna 35 jaar geleden reed een dronken automobilist Ellen de Boer (57) aan. In één seconde veranderde haar leven compleet.
We spreken ’s middags af, Ellen komt met haar handbike naar de praktijk, want het is prachtig weer. Door haar ongeluk heeft ze een gedeeltelijke dwarslaesie opgelopen. Dat gebeurde in 1983, ze was toen 22 jaar oud, in de bloei van haar leven en zat in haar eindexamenjaar van de laboratoriumschool, ze had een vriend, kortom het leven lachte haar toe.
Een moeilijke tijd
Haar leven veranderde op een dag toen ze op haar fiets onderweg was naar huis. ‘Het gebeurde allemaal heel snel, het ene moment zat ik nog op mijn fiets, het volgende moment lag ik in de berm. In het ziekenhuis bleek dat ik een dubbele bekkenbreuk had en een partiële dwarslaesie. Dit houdt in dat ik veel tijd in mijn rolstoel zit, maar nog wel een klein beetje kan lopen met behulp van een kruk. Ik heb uiteindelijk maanden gerevalideerd in het ziekenhuis. Het enige wat ik wilde was mijn school afmaken, helaas ging dat niet meer. Het was een moeilijke tijd, mijn relatie ging uit, ik moest stoppen met mijn opleiding en ik kreeg te horen dat het niet verantwoord zou zijn om zelf nog kinderen te krijgen. Dan staat je leven ineens stil. Het doel in mijn leven was ik kwijt.’
Ellen met een van haar dochters op het terras
Geluk en verdriet
In 1990 komt Ellen naar Harderwijk, ze ontmoet een man en ze trouwen. ‘Kinderen krijgen is altijd een grote wens geweest, dus we gingen onderzoeken of wij kinderen konden adopteren’. Ellen en haar man krijgen twee dochters. ‘Ik was dolgelukkig! Mijn grote wens kwam uit, ik werd moeder!’
Ellen met haar handbike op Terschelling
Ellen gaat door de jaren heen wel steeds wat meer achteruit. Ze heeft last van astma en spasmen en is daardoor erg vermoeid doordat ze ’s nachts slecht slaapt. Ook het lopen gaat steeds meer achteruit. De relatie met haar man verslechterd en er volgt een scheiding. ‘Na mijn scheiding, voelde ik veel verdriet, ik kon het niet goed plaatsen, ik voelde ook veel verdriet van mijn ongeluk, ik bleek mijn trauma niet goed verwerkt te hebben. In 1983 was revalidatie vooral gericht op herstel van mijn lichaam, helaas was er toen geen aandacht voor psychische ondersteuning. Er kwam in die tijd geen psycholoog of ergotherapeut aan te pas, dat heb ik wel gemist. Gelukkig is dat tegenwoordig wel anders.’
-Ik kan nu meer genieten van de dingen die ik nog wél kan –
Genieten door mindfulness
Op latere leeftijd is Ellen daarom zelf op zoek gegaan om haar trauma te verwerken. Ze volgde een cursus mindfulness. ‘Door mindfulness heb ik leren voelen. Door ontspanning, oefeningen en meditatie heb ik mijn verdriet uiteindelijk een plek kunnen geven. Mindfulness is het beleven van het hier en nu. Ik heb geleerd dat ook de dalen in mijn leven er mogen zijn, niet alleen de pieken, maar het volle leven. Ik kan nu meer genieten van de dingen die ik nog wél kan.’
De passie weer terug!
Twee jaar geleden was Ellen op de Landelijke Laesiedag van Dwarslaesie Organisatie Nederland. Daar komt ze voor het eerst in aanraking met een handbike, een speciale fiets waarvan de pedalen worden voortbewogen door de armen. ‘Ik was gelijk enthousiast toen ik die handbike zag, ik heb hem daar ook meteen uitgeprobeerd. Gek genoeg is het nooit bij iemand opgekomen dat dit misschien wel iets voor mij was.’ Fietsen was vóór Ellen’s ongeluk haar grote passie. Ze fietste altijd graag naar school en ook met haar vader maakte ze lange tochten. ‘Ik denk dat het komt omdat iedereen altijd dacht, die Ellen redt zich wel, daar gaat het wel goed mee. Ik was ook druk met de kinderen, ik gaf bijles wiskunde, maar toch miste ik iets, ik was het zitten op de bank helemaal zat. Ik stuurde een appje naar mijn ergotherapeut met de vraag of zij ervaring had met een handbike, dat had ze. Kort daarop hebben we hem aangevraagd. ‘Eerder bleef ik vaak binnen als er veel pollen in de lucht waren. Mijn fysiotherapeut wees mij op Medical Tape, een toepassing die veel wordt gebruikt bij hooikoortsklachten. Mijn klachten zijn nu minimaal! Ik heb een stuk minder last dan andere jaren. Sindsdien ben ik niet meer van mijn handbike af te slaan, ik kan nu lekker naar buiten en heb mijn hobby weer terug!’
– Fietsen was vóór mijn ongeluk mijn passie, gek genoeg is het nooit bij iemand opgekomen dat een handbike misschien wel iets voor mij was’ –
Belangrijke bijdrage aan de toekomst van jongeren
In 2016 bezocht Ellen ook de supportbeurs, een beurs met hulpmiddelen voor mensen met een beperking. Daar vroeg iemand aan Ellen of ze misschien ook iets nuttigs deed voor de maatschappij? ‘Tja, ik gaf wiskunde bijles aan studenten, was dat wat ze bedoelde?’ Iets gewoons voor mij, maar de jury beschouwde het als een belangrijke bijdrage aan de toekomst van jongeren. Ik won de tweede prijs!’ Ellen geeft al jaren bijles aan scholieren. Omdat ze zelf als kind Gymnasium Beta had gedaan, had wiskunde weinig geheimen voor haar. ‘Ik vind bijles geven heel fijn om te doen. Die wiskundige kant in mij kwam opeens weer helemaal naar boven. Geweldig om mijn kennis zo in te kunnen zetten om anderen verder te helpen. Zo kreeg ik laatst een appje van een studente die een 8,6 had gehaald op haar tentamen! Geweldig vind ik dat!’
Genomineerd voor een award
Dit jaar ben ik weer naar de Supportbeurs in Utrecht geweest. Ik heb daar een pitch gehouden over een Chinees gezin dat ik heb ontmoet.
Pitch op de Supportbeurs met Marc de Hond
Ik kwam erachter dat deze mensen geïsoleerd in onze maatschappij wonen. Ze kennen vaak de taal niet en hebben weinig contact met hun medemens. Ellen helpt het gezin met de Nederlandse taal, zorgverzekering en hun jongste zoontje. ‘Het tweede kindje is inmiddels ook op komst’ Er moet van alles geregeld worden, ik help ze daarbij.
– ‘Door mijn kennis te delen en door het inzetten van mijn talenten wil ik anderen laten bloeien.’-
Tot Ellens grote verbazing is ze na haar pitch genomineerd voor de ‘Gouden venus van Milo’, een award voor mensen met een beperking die anderen inspireren. ’Door iets goed te doen voor een ander geef je je leven meer betekenis. Door mijn kennis te delen en door het inzetten van mijn talenten wil ik anderen laten bloeien.’
Doe waar je blij van wordt!
Op de vraag wat Ellen andere mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt zou meegeven, antwoord ze; ‘Blijf bij jezelf, ga jezelf niet vergelijken met anderen, geniet van de dingen die je nog wél kan. Door je verdriet te verwerken, kan je weer open staan voor de mooie dingen in het leven. Doe het niet alleen, maar vraag om hulp en laat je helpen. Samen dingen doen is gewoon veel gezelliger! Vergeet je innerlijke kind niet en ga spelen! Doe waar je blij van wordt!’
Wilt u ook stemmen op Ellen de Boer? Ga dan naar www.goudenvenusvanmilo.nl en stem!